डाव

मुखवटा कुणीच ओढला नव्हता
पडदा तुझ्याच डोळ्यांवर होता
साद कुणीच घातली नव्हती
आवाज तुझ्याच मनाचा होता
वाट कुणीच दाखवली नव्हती
पाठलाग तूच केला होतास
डाव कुणीच मांडला नव्हता
मांडलेला डाव फक्त तुझाच होता
म्हणून
मोडला जरी डाव तरी
दोष कुणाला देऊ नकोस
पण पुन्हा नवा डाव मांडण्याची
तसदी मात्र घेऊ नकोस
पण सवयीचा गुलाम तू
मांडणारच डाव नवा
तेव्हा एक मात्र कर
नवा सवंगडी मात्र मागू नकोस

-जीवनिका

तळ्यातल पाणी

तळ्यातल पाणी
त्याला झऱ्यासारख वाहण कुठे माहितीये?
सारख आकाशाकडे डोळे लावून बसत
त्याला जगाकडे पाहण कुठे माहितीये?

कधीतरी पाऊस येणार
थोड वाहायला शिकवून जाणार
याची ते वाट पाहत राहत
पण वाहायचंय वाहायचंय म्हणताना
त्याच वाहायच राहूनच जात
वाट पाहता पाहता आटण मात्र होत

मग नेमेची पावसाळा येतो
थोड वाहण देऊन जातो
पुन्हा तो गेल्यावर त्याच वाहण थांबत
पुन्हा डोळे लावून वाट पाहण होत
कारण वाहण म्हणजे नक्की काय
हे त्याला माहीतच कुठे असत?

काहींच जगण सुद्धा असंच असत
कुणीतरी येणार
जगण शिकवून जाणार
कुणीतरी येतही
जगण देऊन जातही
गेल्यावर पुन्हा वाट पाहणंही होत

पण खर जगण कसं होणार
कारण जगण म्हणजे काय
हे त्यांना माहित कुठे असत?

-जीवनिका

मला माझ्या अज्ञानातच थोड जगायचय

मला माझ्या अज्ञानातच थोड जगायचय

सापडलेला हीरा कि नुसता चकाकणारा दगड

ते नाही मला पाहायचंय

त्याच्या त्या चकाकण्याने

मला दिपून जायचंय

सत्य आणि भ्रम यातलं

अंतर पुसून टाकायचंय

मला माझ्या अज्ञानातच थोड जगायचय

थोड रेंगाळत चालत जायचंय

माझीच पावल मोजत जायचंय

त्यातसुद्धा मला थोड चुकायचंय

मला माझ्या अज्ञानातच थोड जगायचय

-जीवनिका

चेहरा

जगात प्रत्येक जण रंग भूमीवरच पात्र रंगवत असतो
पण त्या पलीकडला खरा माणूस कुठे दिसतो?
तो चेहरा नेहमी लपलेला असतो
जो समाजाच्या चौकटींत बसतो
तोच मुखवटा प्रत्येकजण ओढतो
कालांतराने मुखवटा बदलतो
पण खरा चेहरा लपूनच राहतो
पण कधीतरी एखादा क्षण येतो
आणि चेहरा उघडा पडतो
दोन मुखवट्यांच्या अदलाबदलीच्या
दरम्यान घात होतो
काही काळापुरताच का होईना
खरा चेहरा समोर येतो
पण समोरचा त्यावेळी
पाहणारा असावा लागतो
पण दैव दुर्विलास असा
कि समोरचा आपल्या मुखवट्यांच्या
अदलाबदलीच्या खेळत अडकलेला असतो
कारण त्यालादेखील आपला खेळ चांगला रंगवायचा असतो
म्हणून तो खरा चेहरा पाहण्याची संधी मुकतो
आणि खरा चेहरा नेहमी पडद्याआडच राहतो

-जीवनिका

ती/तो

ती/तो

प्रत्येकाच्या मनातला ती किंवा तो
त्याला काही नाव नको देऊया
त्याला कोणता चेहरा नको लावूया
राहू दे त्याला तसाच
अनोळखी तरीही ओळखीचा वाटणारा
आहे कुठेतरी तो या जगात
राहू दे मला या भ्रमात
तो सापडण्याआधी, त्याला शोधण होऊ दे
मोहराण्याआधी, माझ झुरण होऊ दे
त्याची वाट पाहण, माझ जगण होऊ दे
त्याच्या दिसण्याआधी, त्याच असण होऊ दे
त्याच्या सत्याआधी, त्याच स्वप्न पाहू दे
कुणीतरी तो, त्याला तसाच राहू दे

-जीवनिका

भ्रम

नको ना तो भ्रम मोडूस

नको ना ते चित्र खोडूस

राहू दे ते तसच

पडून राहील वर्षानुवर्ष

काळासोबत जीर्ण होईल

आणि त्याच पर्ण होईल

जाळीदार होईल काही काळानंतर

आणि त्यासोबतच ते वाहून जाईल

पण खोडल जाणार नाही कधीच

तुही नकोच खोडूस ते आज

राहू दे तो भ्रम तसाच

-जीवनिका

का रे मना

का रे मना

असा वेड्यासारखा धावतोस

धडपडलास तर तुला

कोण सावरणार आहे

एकटाच धावतो

आहेस या वाटेवर

मग शेवट कसा

इथे ठरणार आहे

म्हणून जिंकलास जरी

आज तू तरीही

पहा कुठे कोण

हरणार आहे

-जीवनिका