कधी कधी अनोळखीकडून ओळखीकडे होत असणारा प्रवास उलट दिशेने कधी सुरु होतो कळतही नाही.

Friday, August 29, 2014


किती सोप्पय ना रे तुमच्यासारख्यांच जगणं. हवं तेव्हा हवं ते करायचं, हवं तसं जगायचं. जसं पक्ष्यांना हवं तेव्हा हवं तितक्या वेळ आकाशात उडता येतं. तुमच्यासारख्यांच आकाश या क्षितिजापासून त्या क्षितिजापर्यंत पसरलेलं, अफाट, अमर्याद. आमच तसं नसत रे. आमच्या आकाशाला खूप मर्यादा पडतात. आमच आकाश छोटस, खिडकीतून दिसणाऱ्या छोट्याशा तुकड्या एवढं. तेव्हढ्याच आकाशात उडायचं चिटपाखरू होऊन, तेही जमलं तर, नाही तर तुमच्यासारख्यांना पाहायचं उडताना

आणि सगळ्यात वाईट म्हणजे आमच्या आकाशाच्या मर्यादा आमच्या आम्हीच ठरवलेल्या असतात.

Thursday, August 21, 2014

न बोलता येणारं दुःख म्हणजे मनाला लागलेली वाळवी ...

Saturday, August 2, 2014

गुंता

काही नाती विणता विणता अगदी नकळत गुंता होतो, तो गुंता सोडवता सोडवता आपणही त्यात गुंतत जातो, इतके कि त्याचा गळ्याभोवती फास बसायला लागतो.

बर धागाच कापावा म्हटलं त्या धाग्यातच खरा जीव गुंतलेला...

म्हणजे कस ना धागा न कापता गुंता तसाच राहू द्यावा तरी गळफास बसून जीव जाणार आणि धागा कापावा तरी त्यातही जीव गुंतलेला म्हणून जीव जाणार, म्हणजे जीव जाणारच फक्त तो कसा जाणार एवढच ठरवण आपल्या हातात असतं.