कधी कधी अनोळखीकडून ओळखीकडे होत असणारा प्रवास उलट दिशेने कधी सुरु होतो कळतही नाही.

Monday, October 31, 2011

कागदी फुलंच ते ...

कागदी फुलंच ते ...

कागदी फुलंच ते, त्याला ना मधू ना गंध

म्हणून ...

फुलपाखरू इंद्रधनुषी रंग त्यावर कधीच नाही रचणार

रेशमी केसांवर ते कधीच नाही सजणार

देवाच्या पायी नतमस्तक होण्याचा मान त्याला कधीच नाही मिळणार

ते तसच पडून राहणार...

त्याच्या डोळ्यांदेखत खऱ्या फुलांचे निर्माल्य होणार

आणि त्याच्या मनात एक शल्य कायम सलणार

पण,

कागदी का असेना फुलंच ते

कोमेजल नाही तरी चुरगळणारच कधी ना कधी

कारण या नश्वर जगात सौंदर्य कुठवर शाश्वत होऊन टिकणार

http://deepjyoti2011.blogspot.com/2011/09/blog-post_8236.html

No comments:

Post a Comment