किती सोप्पय ना रे तुमच्यासारख्यांच जगणं. हवं तेव्हा हवं ते करायचं, हवं तसं जगायचं. जसं पक्ष्यांना हवं तेव्हा हवं तितक्या वेळ आकाशात उडता येतं. तुमच्यासारख्यांच आकाश या क्षितिजापासून त्या क्षितिजापर्यंत पसरलेलं, अफाट, अमर्याद. आमच तसं नसत रे. आमच्या आकाशाला खूप मर्यादा पडतात. आमच आकाश छोटस, खिडकीतून दिसणाऱ्या छोट्याशा तुकड्या एवढं. तेव्हढ्याच आकाशात उडायचं चिटपाखरू होऊन, तेही जमलं तर, नाही तर तुमच्यासारख्यांना पाहायचं उडताना

आणि सगळ्यात वाईट म्हणजे आमच्या आकाशाच्या मर्यादा आमच्या आम्हीच ठरवलेल्या असतात.